الکترونگاتیوی اتمها [ویرایش]
اتم وقتی در لایه ظرفیت خود الکترون کمتری داشته باشد تمایلش به گرفتن و یا دادن الکترون بیشتر میشود. هرچه عنصری تمایل بیشتری به گرفتن الکترون داشته باشد الکترونگاتیوتر است.
اگرچه الکترونگاتیویته، قطبیت پیوندهای شیمیایی بین اتمهای یک مولکول را تعیین میکند اما عامل تعیین کننده قطبیت کلی مولکول نیست چون مولکول میتواند دارای مرکز تقارن باشد. در این حالت قطبیت پیوندها نسبت به هم به گونهای خنثی میشود که قطبیت کلی مولکول را صفر در نظر میگیرند. بنابراین در مولکول هایی که فاقد مرکز تقارن مولکولی هستند میتوان قطبیت کلی مولکول را با تعیین جهت بردار ممان دو قطبی در آنها نتیجه گرفت.
نسبی بودن الکترونگاتیوی [ویرایش]
الکترونگاتیوی بایک مقیاس نسبی سنجیده میشود. دراین مقیاس برای اجتناب از درج اعداد منفی، به اتم فلوئور به عنوان الکترونگاتیوترین عنصر، الکترونگاتیوی ۴ نسبت داده شده است و مقادیر الکترونگاتیوی برای عنصرهای دیگر نسبت به این مقدار محاسبه میشود. در این محاسبات، گازهای نجیب را در نظر نمیگیرند، زیرا این عناصر به تعداد کافی ترکیبهای شیمیایی تشکیل نمیدهند. به طور کلی مقادیر الکترونگاتیوی در یک گروه از عناصراز بالا به پایین کاهش و در یک دوره از جدول تناوبی از چپ به راست افزایش مییابد. بنابراین کمترین مقدار الکترونگاتیوی را میتوان سزیم در پایین و سمت چپ جدول و بیشترین مقدار الکترونگاتیوی (با چشم پوشی از گازهای نجیب) را به اتم فلوئور در بالا و سمت راست جدول نسبت داد.
گلدان...
ما را در سایت گلدان دنبال می کنید
برچسب : نویسنده : گل گلدون goldan بازدید : 378 تاريخ : پنجشنبه 3 فروردين 1391 ساعت: 14:42