طعنه مزن

چونكه تو آغـــــــــــــاز نمودي سخن

طعنه ز پر حـــــــــــــرفي ما تومزن

خود سخن آغـــــــــــــاز كني بي دليل

نشنوي اما سر ســـــــــــــوزن زمن

گــــــــــــــــــوش شدم تا كه بيايد خبر

ليك نيامد خبــــــــــــــــــــري تاپَرَن

بوي خوشت حال مــــــرا خوب كرد

بوي گلاب و مـــــــــــيِ ناب وتَرَن

نوشِ شــــــــراب از يدِ تو آرزوست

خوش تر از اين نيست مـــرا زيستن

اي همه آغـــــــــوشِ تو محرابِ من

شهره شد آن عشقِ تو در مرد و زن

همچو قنـــــــــــاري شده اي بي وفا

من شده ام ليك چـــــــو زاغ و زغن

چون كه فريبِ دگــــران خورده اي

بر من بيچاره مكن شــــــــك و ظن

خواهش ما را تــــو مكن رد و زود

بوســــــــه اي از دور سوي ما فكن

لارستان

18 بهمن 1390