ای پریزاد شکوه یاس فروردین من

چه بیهوده تو میراندی

و تو هرگز ندانستی

که خود دیوان من بودی

--------------------------------------

بزن بارون که دلتنگ صداتم

بدون چتر خیس گریه هاتم

بزن بر سقف دل رسواترینم

همیشه دل خوش واگویه هاتم

-----------------------------------------

خنجر بزن بر دیده ام

تا بشکند آیینه ام

خسته از این تکرارها

از این دل بی کینه ام

------------------------------------------

 بچین از شاخه مهتاب هر شب خواب من را

و پرپر کن گل سرخ دل بی تاب من را

نرو از سرزمینم سوی یاری دلنشین تر

نکن دریای خون سجاده و محراب من را

----------------------------------------------------