فرشید جوانبخش

آبروي كلمات را مي برند

نمي دانند

در فرياد ها چيزي شنيده نمي شود

و مردم گوش خود را

به زمزمه ها مي چسبانند

مشت هاي محكم 

از رازها خالي ترند

سكوت آن مرد بهتر مي داند

چگونه مي توان

با شب و سايه معاشرت كرد

در جهان چيزي نيست كه بتواند

چون باد

بوي تو را در خود نگاه دارد

هميشه دستي كه براي گرفتن

مشت مي شود

فقير تر  مي ماند

نگاه كن 

شن ها از لا به لاي انگشتان بسته ات

چه آسان 

تسليم  باد مي شوند