بازگشتی دوباره

خسته ام...

از این دنیای به ظاهر زیبا

از این مردم که به ظاهر صادق و با وفا اند.

خسته ام...

از دوری از درد انتظار

از این بیماری نا علاج خسته ام.

آری پروردگارا

از این دنیا خسته ام...

از آدم هایش از دروغ هایش از نیرنگ هایش خسته ام.

پس کو صداقت و محبت؟!!

چرا اندکی محبت درمیان دل مردم نیست؟!!!

همش نیرنگ پیداست.

دیگر دست محبتی در میان مردم نیست.

سفره ی دل مردم همش دروغ است و به ظاهر پاک و صاف...

خسته ام...

به خدا دیگه از خستگیام هم خسته شدم

.........................................................................................

دورم ز تو اي خسته ي  خوبان چه نويسم

                            من مرغ اسيرم به عزيزم چه نويسم

ترسم كه قلم شعله كشد صفحه بسوزد

                             با آن دل گريان به عزيزم چه نويسم

  ...............................................................