بدشانسی

شاید من هم مثل ساموئل بکت به سکوت معتاد شده ام . اما او سکوتش را بین جملات نمایشنامه ها و داستانهایش می نوشت . من چطور سکوتم را بنویسم ؟ احتمال دارد که جیمز جویس دوست ساموئل با شیطنتهایی که بلد بود او را وادار به نوشتن سکوتش می کرده . پس نتیجه می گیرم که من یک جیمز جویس کم دارم . مارسل پروست هم به سکوت معتاد بود . ولی او هم آلبرتین را داشت . آلبرتین یک دختر خوشگل و شوخ و شنگ بود و او را وادار کرد که سکوتش را در هشت جلد بنویسد . پس من یک آلبرتین هم کم دارم . حالا بدشانسی من این است که هر وقت با هزار بدبختی یک جیمز جویس و یک آلبرتین برای خودم جور می کنم این دو تا فورا عاشق هم می شوند و شروع می کنند به عشقبازیهای آنچنانی . اصلا یادشان می رود برای چه آنها را به دنیای خودم آورده ام .